Ayrılırken 18 yıldır yaşadığım şehirden yağmur yağıyordu. Yağmur benim gidişim için yağıyordu belli ki... Sağanaktı. Belli ki o da istiyordu artık eskileri eskide bırakıp baştan başlamamı. Belli ki bulutlar benim için ağlıyorlardı.Belki de o...Biliyordm ki yağmur arkamda bıraktıklarımı silicek. Herşey tertemiz olucak o şehre geri döndüğümde. Yaşanmamış gibi... O şehre geri döndüğümde eskisi gibi olmayacak hiçbir şey, hayatım değişecek, geleceğim ve ben değişeceğim, ben...
Ayrılırken 18 yıldır yaşadığım şehirden aklımda 2 kişi vardı sadece. Hayatımdan koparıp atamayacağım, her zaman sımsıkı sarıldığım iki kişi... Juliett'm & isis'm... Onlar olmadan nasıl ayakta kalabilirdim bunca zaman bilemiyorum. Onlar benim herşeyim, iyi günümde oldukları kadar kötü günümde de yanımdaydılar. Bu zamana kadar kopmadık bundan sonra da kopmayız değil mi?
Ayrılırken izmir'den hersey baştan başlıyordu aslında ben farkında olmadan. Veda ettim tüm sevgililerime, aşklarıma. Veda ettim tüm geçmişime, yapabildiğim kadarıyla ve anladım ki bu son veda.
Her şey değişti şu 4 ayda... En önemlisi de belki benim için 4 kişi olduk. Ben & juliett'm & isis'm ve O.
O kim mi? O hayatımda bana belki de şu ana kadar bana verilen en güzel hediye. Belki şu ana kadar sahip olduğum en değerli şey. O, ben'im ve ben de onun en derinindeyim kalbinin. O aşık olduğum, bunu çekinmeden ona söyleyebildiğim, korkmadığım onu sevmekten ve sevmekten de bıkmayacağım kişi... O, o kendini biliyor...
Herşey güzel olucak!...
YASEMİN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder